Nα πούμε και μία ιστορία... Μια φορά κι έναν καιρό,κίνησα για την σχολή. Αμέσως, μετά το σχολείο, πήρα και μία ώρα άδεια. Φθάνοντας δεν κατάφερα να δω την καθηγήτρια που ήθελα: "Γράψτε ένα ε μαίηλ.... ",
ε μαίηλ...
"Καλώς", είπα στον εαυτό μου, ας περιμένω για το επόμενο μάθημα.... (Είχα περίπου τρία τέταρτα μέχρις να αρχίσει... ) Ευτυχώς, μίλησα με την κοπέλλα της Βιβλιοθήκης.
Βιβλιοθήκη...
"Έχει εκδήλωση στο Aula", μού είπε γι' αυτό τελειώσαν όλα τα μαθήματα... νωρίτερα...
"Μα, είπα κι εγώ... Σκοτώθηκα να έρθω και ήρθα... στο τέλος!!!"....
Και τότε, σκέφθηκα:... "Κι αν η καθηγήτρια (των 3-6) έχει στείλει μήνυμα ότι θα αργήσει το μάθημα λόγω εκδήλωσης;... Φεύγεις Λαμπρινή... "
Κι έφυγα....
Η καθηγήτρια... είχε στείλει μαίηλ... ναι... Στις 11:55... (11:59;;)
11:55
όπου έλεγε ότι το μάθημα... ΔΕΝ θα γίνει...
Θεώρησα τον εαυτό μου τυχερό... Αν και πριν έλεγα... "Κακώς... έφυγες!"...
Τι να πεις;...
Tι άλλο;... Και ζήσαν αυτοί καλά... και εμείς;.... Καλύτερα!
ΚΑΙ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
ΤΕΛΟΣ
Lamprini... η φοιτήτρια!!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου